5 superbakterii, które warto poznać

Termin „superbakterie” (ang. superbugs) został stworzony w celu opisania bakterii, które trudno wyeliminować przy użyciu nawet kilku antybiotyków. Superbakteriami mogą stać się wszystkie gatunki bakterii. Nieprawidłowe stosowanie antybiotyków (np. przepisywanie ich na choroby wirusowe, niestosowanie się pacjentów do zaleceń lekarza czy przerywanie antybiotykoterapii) jest głównym czynnikiem przyczyniającym się do powstania tego problemu. Prawidłowe stosowanie antybiotyków może pomóc w niszczeniu bakterii wywołujących chorobę, ale jeśli antybiotyk jest przyjmowany na infekcję wirusową, taką jak grypa, lek nie zadziała na wirusy wywołujące chorobę. Bakterie, które są wystarczająco oporne na działanie leku, będą miały szansę na szybszy wzrost i namnażanie w organizmie, powodując stan chorobowy. Te oporne na leki szczepy mogą być zdolne nawet do rozprzestrzeniania się na inne osoby, będące w kontakcie z osobą chorą. Leczenie może stać się mniej skuteczne lub wcale nie zadziałać.

W celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się zakażeń i chorób superbakteryjnych warto poznać te najczęściej występujące, są to m.in.:

Enterobacteriaceae oporne na karbapenemy: są rodzajem bakterii, które zazwyczaj znajdują się w przewodzie pokarmowym, ale niektóre z nich mogą powodować zagrażające życiu infekcje krwi. Najniebezpieczniejsze karbapenemazy to np.: KPC (ang. Klebsiella pneumoniae carbapenemase), NDM-1 (ang. New Delhi metalo-_-laktamaza).

Acinetobacter baumannii jest szczepem superbakteryjnym, którego można znaleźć w glebie, wodzie oraz na skórze. Wywołuje oporność na antybiotyki szybciej niż inne bakterie i jest najbardziej powszechnym typem bakterii występującym w szpitalach.

Neisseria gonorrhoeae: ten szczep bakterii powoduje rzeżączkę, chorobę przenoszoną drogą płciową (STD), która wcześniej była łatwo leczona antybiotykami. Obecnie jednak staje się coraz bardziej oporna na ich działanie.

Metycylinooporny Staphylococcus aureus (MRSA) jest trudnym do leczenia szczepem bakterii gronkowca złocistego. Chociaż oporność na MRSA jest duża, istnieją antybiotyki, na które reaguje, dzięki czemu częstość występowania zagrażających życiu MRSA maleje. Od lat stanowi poważny problem w placówkach opieki zdrowotnej.

Clostridium difficile (C.difficile) to bakteria występująca w jelitach, która może szybko rozmnażać się i powodować ciężką biegunkę. Nie zawsze może być leczona antybiotykami i może prowadzić nawet do zgonu pacjenta.

Powyższe superbakterie mogą rozprzestrzeniać się na wiele sposobów, w tym poprzez np.: transfuzję krwi, kontakt z płynami ustrojowymi, stosunek seksualny, a nawet kontakt ze skórą. Najlepszym sposobem zapobiegania rozprzestrzenianiu się superbakterii jest ograniczenie kontaktu z krwią innej osoby lub płynami ustrojowymi oraz częste mycie rąk wodą z mydłem. Ponadto, ważne jest również niewspółdzielenie z innymi osobami przedmiotów osobistych, takich jak ręczniki czy maszynki do golenia.

Bez względu na to, czy mamy do czynienia z superbakteriami MRSA czy NDM-1, nadużywanie lub niewłaściwe stosowanie antybiotyków przyczynia się do ich powstawania. Tym samym, stają się mniej skuteczne w przypadku przyszłych infekcji bakteryjnych i zwiększają ryzyko pojawienia się powikłań, a nawet zgonów.

Bezpieczne stosowanie antybiotyków w celu spowolnienia rozprzestrzeniania się bakterii lekoopornych powinno polegać na:

Przyjmowaniu antybiotyków prawidłowo i tylko wtedy, gdy jest to konieczne,

Zrozumieniu, kiedy należy stosować antybiotyki. Antybiotyki są skuteczne tylko w przypadku infekcji bakteryjnych i nigdy nie powinny być stosowane do infekcji wirusowych, takich jak przeziębienie lub grypa,

Postępowaniu zgodnie z zaleceniami lekarza, w przypadku przepisania antybiotyku. Zbyt wczesne przerwanie leczenia może pozwolić przetrwać i rozprzestrzenić się opornym bakteriom,

Nie naleganiu na przepisanie antybiotyku, jeśli lekarz zaleca inną metodę leczenia, dbaniu o higienę poprzez częste mycie rąk.