Albinizm

Przyczyny

Warto zwrócić uwagę na to, że albinizm występuje nie tylko u ludzi, ale jest powszechnie znanym zjawiskiem w przyrodzie. Wśród wielu gatunków zwierząt można odnaleźć osobniki, których organizm nie posiada pigmentu. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest brak enzymu, który przekształca prekursor melaniny, w barwnik o takiej samej nazwie – melaninę. Ciężko nazwać albinizm chorobą, byłoby to wręcz niewłaściwe określenie. Przypadłość tę, należy zaliczać do anomalii genetycznych pigmentacji, a określa się ją mianem niekorzystnej dla osobnika, którego spotyka. Inna nazwa albinizmu to bielactwo wrodzone. Oznacza to, że występuje i da się zaobserwować od razu po urodzeniu dziecka. Albinizm dzieli się również na właściwy, a więc ogólny, dla całego organizmu, a także lokalny, gdzie utrata barwnika następuje tylko częściowo.

Skoro przypadłość ta jest ściśle związana z genetyką, oznacza, że albinizm jest dziedziczny. Żeby pojawił się u dziecka, musi ono odziedziczyć, od obojga rodziców lub tylko od jednego, gen zawierający owy defekt. Rodzice mogą być zdrowi, a jednocześnie będąc nosicielami owego genu spowodują, że ich dziecko urodzi się z bielactwem wrodzonym.

Częstotliwość występowania

Pomimo, że bielactwo dziedziczone jest przypadkowo, to zdarza się, że w jednych populacjach występuje częściej niż w innych. Średnio jeden albinos rodzi się na od 5000 do 15000 urodzeń. W Tanzanii natomiast częstotliwość ta oscyluje w granicach 1:1400, w Nigerii 1:1000-2000. Najczęściej ludzie rodzący się z bielactwem wrodzonym przychodzą na świat w plemieniu Kuna, które zamieszkuje archipelag wysp San Blas w Panamie. Tam albinosem rodzi się jedno dziecko na 1000 nowonarodzonych.

Rodzaje bielactwa

Bielactwo wrodzone uogólnione, nazywane również albinizmem właściwym, to sytuacja, w której człowiek całkowicie, już przy urodzeniu, nie posiada pigmentu. Taka osoba musi odziedziczyć uszkodzony gen od obojga rodziców. Dziecko od razu po urodzeniu ma bardzo jasną różowawą skórę. Nie oznacza to jednak, że jego skóra ma kolor różowy. Takie wrażenie jest spowodowane prześwitującymi przez nią naczyniami krwionośnymi. Może się zdarzyć, że dziecko urodzi się tylko z jasnymi plamami na skórze, które z czasem będą się rozszerzać i łączyć do momentu, aż zakryją całe ciało. Oprócz samej utraty barwy skóry należy wiedzieć, że bielactwu często towarzyszą wady wzroku takie jak światłowstręt, oczopląs czy zmiany w siatkówce oka. Kolor czerwony tęczówki, też nie jest tak naprawdę jej kolorem, a jedynie prześwitującymi naczyniami krwionośnymi, znajdującymi się za przezroczystą częścią oka.

Bielactwo wrodzone częściowe, określane także albinizmem lokalnym, to częściowa utrata pigmentacji skóry i wymienianych wcześniej części ciała. Pojawia się w sytuacji, gdy młody człowiek odziedziczy wadliwy gen tylko od jednego z rodziców. Białe plamy pojawiają się najczęściej wzdłuż nerwów i włosów, głównie na środku czoła. Wtedy bielactwo może dotyczyć również brwi, rzęs i włosów. Przy tym rodzaju albinizmu właściwie nigdy nie dochodzi do odbarwień skóry dłoni czy stóp, zdarza się jednak, że osoby cierpiące na tę przypadłość posiadają różnobarwne tęczówki.

Leczenie

Jak już zostało wspomniane na początku, albinizm nie jest chorobą, więc nie można mówić o jego wyleczeniu. Ważnym jest, aby pamiętać, że z powodu braku melaniny, osoby cierpiące na bielactwo są niezwykle wrażliwe na promienie słoneczne i muszą się przed nimi chronić, stosując odpowiednie preparaty z wysokim poziomem filtra UV.