Akromegalia

Objawy

Akromegalia objawia się w różnych płaszczyznach zdrowia. Często pojawiają się ogólne objawy, do których mogą należeć: nadmierne pocenie się, częste bóle głowy, znaczny i gwałtowny przyrost wagi ciała, ale również zmiana barwy głosu, czy opuchnięcia i obrzmienia. Niezwykle charakterystyczne przy akromegalii jest to, co zwykle najpierw niepokoi chorego, a więc powiększanie się dłoni, stóp, rozrastanie się części twarzy, takich jak żuchwa, nos, zatoki czołowe czy język. Równie często daje się zauważyć wzmożone owłosienie i pogrubienie ogólnych rysów twarzy. Guz, który wpływa na pracę przysadki mózgowej, nie pozostaje obojętny dla pozostałych układów pozwalających na normalne funkcjonowanie organizmu. Swoją obecność zaznacza w pracy układu krążenia, oddechowego, pokarmowego, moczowo – płciowego, nerwowego, kostno – stawowego, a przede wszystkim hormonalnego. Z powodu akromegalii, w każdym z tych układów pojawiają się konkretne zaburzenia, które występując samodzielnie i pojedynczo, nie muszą oczywiście wskazywać od razu na guza przysadki. Warto jednak mieć świadomość, że to, co jest postrzegane przez wiele osób jako niekomfortowe, a więc przerost niektórych części ciała (dłonie, stopy, twarz) jest, tak naprawdę, najmniej niebezpiecznym skutkiem tej choroby.

Oprócz wymienionych, mogą pojawić się takie objawy jak nadciśnienie tętnicze, powiększenie i niewydolność serca, zaburzenia pracy serca, bezdech podczas snu, nietolerowanie glukozy i cukrzyca, nadczynność tarczycy, wole, nadczynność przytarczyc czy trzustki, zaparcia, polipy w układzie pokarmowym, a nawet zwiększenie się ryzyka rozwinięcia raka jelita grubego. Dodatkowo chory może odczuwać problemy ze wzrokiem, bóle głowy, bóle kości i stawów, zespół cieśni nadgarstka, niedowłady kończyn, różnego rodzaju zmiany zwyrodnieniowe, kamice nerkową, a w zależności od płci również problemy z miesiączkowaniem, obniżenie libido, nadmierne wytwarzanie mleka przez piersi, a także problemy ze wzwodem. Jeśli tylko pojawią się wątpliwości, czy podejrzenie dotyczące rozwoju akromegalii, należy skonsultować się z endokrynologiem, a więc specjalistą od znajdujących się w ciele człowieka gruczołów. Z pewnością zleci on dalsze badania diagnostyczne, które pozwolą na wykluczenie, bądź potwierdzenie choroby.

Leczenie

Jak w każdym przypadku raka, im wcześniej uda się wykryć schorzenie, tym bardziej rosną szansę na wygranie walki z chorobą, stłumienie jej niebezpiecznych skutków, a nawet całkowite wyleczenie. Oczywiście, wszystko jest uzależnione nie tylko od samego procesu leczenia, ale także indywidualnych predyspozycji chorego, jego nastawienia i przekonania o możliwości poradzenia sobie z guzem. Pozytywne myślenie i determinacja w walce z rakiem, potrafią niezwykle skutecznie wspierać metody leczenia proponowane przez endokrynologów lub onkologów.

Całkowite wyleczenie z akromegalii jest możliwe jedynie po operacyjnej ingerencji lekarzy, jednak można również doprowadzić do stanu, kiedy to rozwój choroby zostanie skutecznie zahamowany, a sam guz pozostanie pod ścisłą kontrolą.

Oprócz operacji podejmuje się leczenie środkami farmakologicznymi, którego celem jest zmniejszenie produkcji hormonu wzrostu. Ten sposób leczenia wprowadza się, gdy pacjent nie wyraża zgody na zabieg chirurgiczny lub istnieją przeciwwskazania, które nie pozwalają na przeprowadzenie operacji, np. guz nie daje się zoperować z powodu swojej budowy lub miejsca, w którym się znajduje.

Trzecim, ze sposobów walki z guzem przysadki mózgowej jest radioterapia. Decyzja o jej podjęciu jest najczęściej podyktowana brakiem skuteczności zabiegów chirurgicznych lub leczenia farmakologicznego. Wyrównanie poziomu produkcji hormonu wzrostu daje się zauważyć po kilku latach terapii. Należy jednak pamiętać, że, w wyniku tej metody, trzeba wykonywać badania kontrolne przysadki, gdyż mogą wystąpić objawy jej niedoczynności.

Rokowania

Osoby, które poddadzą się leczeniu chirurgicznemu zwiększają swoje szanse na wyleczenie nawet do 80%, choć skuteczność jest uzależniona od wielkości guza. Leczenie farmakologiczne, które ma utrzymywać chorobę pod kontrolą, pozwala zmniejszyć śmiertelność do naturalnego poziomu. Trzeba jednak pamiętać, że w sytuacji nieleczenia, śmiertelność wzrasta od 2 do 4 razy, ze względu na problemy z układem sercowo – naczyniowym czy oddechowym.